Ech… blog miał być o cyfrowym audio/wideo, a tu linux i demony.
Ukończyłem wstępną implementację pewnej aplikacji, która docelowo ma działać jako demon w systemie, czyli działać bezustannie jako usługa, bez bezpośredniej interakcji z poziomu terminala. Typowe aplikacje “konsolowe”, czy to interaktywne, czy nie, po uruchomieniu przypisane są po pierwsze do procesu macierzystego, czyli shella (np bash), a po drugie do terminala sterującego (controlling terminal), którym może być terminal lokalny (tty, konsole w trybie tekstowym komputera), terminal realizowany przez port szeregowy lub modem, czy też pseudoterminal kontrolowany czy to przez serwer zdalnego shella (telnet, ssh), czy przez okienkową aplikację terminala (np. gnome-terminal). Taka aplikacja jest aplikacją interaktywną, zamknięcie czy to shella, czy też terminala poprzez np. przerwanie połączenia powoduje, że shell wysyła do swoich potomków sygnał hang up (czyli SIGHUP) historycznie symbolizujący odłożenie słuchawki telefonu-modemu. Demon, to proces działający bez “pana”, jedynym zwierzchnikiem jest proces init, a demon nie korzysta z terminala, czyli nie posiada standardowego wyjścia, wejścia czy strumienia błędów (stdout, stdin, stderr). Jak przygotować aplikację do roli demona?